chodnik z dopuszczonym ruchem rowerowym – wspólna nieobowiązkowa trasa rowerowa dla pieszych i rowerzystów oznakowana znakiem C–16 z tabliczką „Dopuszczony Ruch Rowerowy”,
droga – wydzielony pas terenu składający się z jezdni, pobocza, chodnika, drogi dla pieszych lub drogi dla rowerów, łącznie z torowiskiem pojazdów szynowych znajdującym się w obrębie tego pasa, przeznaczony do ruchu lub postoju pojazdów, ruchu pieszych (ustawa z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o Ruchu Drogowym artykuł 2, punkt 1),
droga dla rowerów (DDR) – droga lub jej część przeznaczona dla ruchu rowerów, oznaczona odpowiednimi znakami drogowymi; droga dla rowerów jest oddzielona od innych dróg lub jezdni tej samej drogi konstrukcyjnie lub za pomocą urządzeń bezpieczeństwa ruchu drogowego (ustawa z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o Ruchu Drogowym artykuł 2, punkt 5),
dowiedz się więcej…
droga dla pieszych i rowerzystów, nazywana również ciągiem pieszo-rowerowym (CPR) – przestrzeń dla pieszych rowerzystów oznakowana znakami C–16 i C–13. Umieszczone na jednej tarczy symbole znaków C–13 i C–16 oddzielone kreską poziomą oznaczają, że droga jest przeznaczona dla pieszych i kierujących rowerami. Ruch pieszych i rowerów odbywa się na całej powierzchni tak oznaczonej drogi. Umieszczone na jednej tarczy symbole znaków C–13 i C–16 oddzielone kreską pionową oznaczają drogę dla rowerów i drogę dla pieszych położone obok siebie, odpowiednio po stronach wskazanych na znaku. Kierujący rowerami są obowiązani do korzystania z tak oznakowanych dróg, jeżeli są one wyznaczone dla kierunku, w którym poruszają się lub zamierzają skręcić,
dowiedz się więcej…
główna trasa rowerowa – obsługuje relacje między: miejscowościami, najważniejszymi generatorami ruchu na terenie województwa śląskiego w tym również na terenie Górnośląsko-Zagłębiowskiej Metropolii, powiązaniami z województwami i gminami sąsiadującymi z GZM oraz najważniejszymi generatorami ruchu w skali miast,
kierujący – osoba, która kieruje pojazdem lub zespołem pojazdów, także rowerem,
kontrapas – jednokierunkowy pas ruchu dla rowerów wyznaczony na jezdni ulicy jednokierunkowej, przeznaczony dla ruchu rowerów w kierunku przeciwnym do obowiązującego pozostałe pojazdy,
kontraruch – dopuszczenie ruchu rowerowego do jazdy „pod prąd” na ulicy jednokierunkowej z prędkością dopuszczalną do 30 km/h. Kontraruch wymaga zastosowania tabliczek T–0 „Nie dotyczy rowerów” pod znakami pionowymi np.: D–3 i B–2, łącznik rowerowy – krótkie połączenie dwóch dróg dostępne jedynie dla rowerów,
Miejsce Obsługi Rowerzystów (MOR) – wyposażenie rowerowych tras turystycznych. W zależności od lokalnych uwarunkowań może służyć między innymi: odpoczynkowi, konsumpcji, informacji, schronieniu czy awaryjnemu noclegowi, parking rowerowy – miejsce do pozostawiania rowerów wyposażone w bezpieczne stojaki rowerowe, typu odwrócona litera „U”,
parking rowerowy zamykany – bezpieczne miejsce do pozostawiania rowerów umożliwiające jego zamknięcie lub ewentualny nadzór, wyposażone w bezpieczne stojaki typu odwrócone „U”,
pas ruchu dla rowerów – część jezdni przeznaczona do ruchu rowerów w jednym kierunku, oznaczona odpowiednimi znakami drogowymi (ustawa z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o Ruchu Drogowym artykuł 2, punkt 5a),
pieszy – osoba znajdująca się poza pojazdem na drodze i niewykonująca na niej robót; za pieszego uważa się również osobę prowadzącą, ciągnącą lub pchającą rower, a także osobę w wieku do 10 lat, kierującą rowerem pod opieką osoby dorosłej (ustawa z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o Ruchu Drogowym artykuł 2, punkt 18),
podział funkcjonalny tras rowerowych – trasy komunikacyjne, rekreacyjne, sportowe i turystyczne,
pojazd – środek transportu przeznaczony do poruszania się po drodze oraz maszyna lub urządzenie do tego przystosowane (ustawa z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o Ruchu Drogowym artykuł 2, punkt 31),
pozostała trasa rowerowa – uzupełnia szkielet tras głównych dzięki czemu zwiększa zasięg oddziaływania całej sieci tras rowerowych. Trasy pozostałe łączą tereny o mniejszej gęstości zaludnienia (np. obszary wiejskie) z trasami głównymi. Wewnątrz miast zwiększają zasięg sieci tras głównych zapewniając jej spójność,
przechowalnia rowerowa – pomieszczenie lub urządzenie, umożliwiające bezpieczne i wygodne przechowanie roweru,
przejazd dla rowerzystów – powierzchnia jezdni lub torowiska przeznaczona do przejeżdżania przez rowerzystów, oznaczona odpowiednimi znakami drogowymi (ustawa z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o Ruchu Drogowym artykuł 2, punkt 12),
przyczepka rowerowa – przyczepka jedno lub wielośladowa ciągnięta za rowerem, która wraz z rowerem nie przekracza długości 4 m oraz szerokości ≤ 0,9 m. Może także służyć do przewozu dzieci. Przyczepka musi być wyposażona z godnie z Rozporządzeniem Ministra Infrastruktury w sprawie warunków technicznych pojazdów oraz zakresu ich niezbędnego wyposażenia z dnia 31 grudnia 2002 r.,
rower – pojazd o szerokości nieprzekraczającej 0,9 m poruszany siłą mięśni osoby jadącej tym pojazdem; rower może być wyposażony w uruchamiany naciskiem na pedały pomocniczy napęd elektryczny zasilany prądem o napięciu nie wyższym niż 48 V o znamionowej mocy ciągłej nie większej niż 250 W, którego moc wyjściowa zmniejsza się stopniowo i spada do zera po przekroczeniu prędkości 25 km/h (ustawa z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o Ruchu Drogowym artykuł 2, punkt 47),
samodzielna droga dla rowerów – droga dla rowerów wytyczona poza drogami publicznymi, np. prowadzona przez tereny zielone itp.,
skrzyżowanie tras rowerowych – przecięcie się minimum dwóch tras rowerowych,
szlak rowerowy – trasa wycieczkowa dla rowerzystów, oznaczona symbolami PTTK wyznaczającymi jej przebieg. Zwykle szlaki rowerowe oznaczone są białymi kwadratami z czarnym symbolem roweru i paskiem koloru szlaku w formie drewnianej tabliczki lub namalowane na drzewach. Szlaki rowerowe najczęściej nie spełniają żadnych standardów technicznych,
stojak rowerowy – urządzenie techniczne trwale przytwierdzone do podłoża, umożliwiające oparcie i przymocowanie roweru (koła oraz ramy) przez użytkownika przy pomocy własnego za-pięcia, np. stojak typu odwrócone „U”,
strefa piesza – obszar wyłączony z ruchu pojazdów silnikowych, przeznaczony do ruchu pieszego często z dopuszczonym ruchem rowerowym, oznaczony znakami pionowymi D–40/D–41,
śluza dla rowerów – część jezdni na wlocie skrzyżowania na całej szerokości jezdni lub wybranego pasa ruchu przeznaczona do zatrzymania rowerów w celu zmiany kierunku jazdy lub ustąpienia pierwszeństwa, oznaczona odpowiednimi znakami drogowymi. (ustawa z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o Ruchu Drogowym artykuł 2, punkt 5b),
trasa rowerowa – spójny ciąg różnych rozwiązań technicznych, który obejmuje w szczególności drogi dla rowerów, pasy ruchu dla rowerów, kontrapasy rowerowe, ulice o ruchu uspokojonym, strefy zamieszkania, łączniki rowerowe, drogi wewnętrzne o małym natężeniu ruchu. Trasa rowerowa może być oznakowana w sposób jednolity, ale nie musi być drogą dla rowerów w rozumieniu ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o Ruchu Drogowym, może natomiast obejmować odcinki takich dróg,
ulica przyjazna dla rowerów (ulica o ruchu uspokojonym) – ulica, w której prędkość miarodajna nie przekracza 30 km/h tzw. strefa „tempo 30”, oznaczona znakiem B–33 lub B–43 z liczbą „30” lub znakiem D–40, wyposażona w rozwiązania techniczne wymuszające ograniczenie prędkości samochodów (progi zwalniające, zwężenia, szykany, esowanie toru jazdy, małe ronda, kręty tor jazdy, podniesione tarcze skrzyżowań, kontraruch),
ulica rowerowa – to ulica, która nadaje priorytet wizualny, drogowy oraz organizacyjny dla ruchu rowerowego choć przenosi również ruch samochodowy. Zaleca się stosować w sytuacjach, w których ulica przenosi większy ruch rowerowy niż samochodowy a w uzasadnionych przypadkach również na odcinkach głównych tras rowerowych przebiegających po jezdniach o ruchu uspokojonym,
uskok – za uskok uważa się wszelkie nierówności pionowe większe niż 1 mm lub pochylenia większe niż 15%,
węzeł przesiadkowy – miejsce, w którym trasy rowerowe przebiegają w bezpośredniej bliskości przystanków transportu zbiorowego zapewniając jednocześnie możliwość pozostawienia roweru i przesiadkę na transport zbiorowy,
wózek rowerowy – pojazd o szerokości powyżej 0,9 m przeznaczony do przewozu osób lub rzeczy poruszany siłą mięśni osoby jadącej tym pojazdem; wózek rowerowy może być wyposażony w uruchamiany naciskiem na pedały pomocniczy napęd elektryczny zasilany prądem o napięciu nie wyższym niż 48 V o znamionowej mocy ciągłej nie większej niż 250 W, którego moc wyjściowa zmniejsza się stopniowo i spada do zera po przekroczeniu prędkości 25 km/h (ustawa z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o Ruchu Drogowym artykuł 2, punkt 47a),
współczynnik opóźnienia – średni czas, który użytkownik traci oczekując na sygnalizacji świetlnej lub skrzyżowaniach bez pierwszeństwa w stosunku do jazdy tą samą trasą, gdyby ww. ograniczeń nie było. Współczynnik ten wyraża się w dzień powszedni w godzinach popołudniowego szczytu komunikacyjnego na każdym kilometrze trasy, wyrażony w sekundach na kilometr,
współczynnik wydłużenia – stosunek odległości między punktami trasy rowerowej w realnych warunkach do długości toru ruchu użytkownika między tymi punktami w linii prostej (np. 1,3, czyli 300 m wydłużenia na 1000 m trasy), wyrażony w wartościach bezwymiarowych. Współczynnik wydłużenia jest znacznie mniej korzystny w przypadku dalszych odległości niż tras krótkich, ponieważ bezwzględna długość objazdu jest znacznie większa,
zjazd – połączenie drogi publicznej z nieruchomością położoną przy drodze, stanowiące bezpośrednie miejsce dostępu do drogi publicznej w rozumieniu przepisów o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Nawierzchnia zjazdu nie może przecinać nawierzchni drogi dla rowerów i chodnika.
Źródła:
Najnowsze komentarze